Zweedse Nieuwsbrief #4

Afgelopen vrijdag was dan de laatste dag van de introweek. Eigenlijk was dit niet echt een dag maar een bijeenkomst op Björnkulla met de opzichter van het terrein. Deze bijeenkomst zou ’s morgens plaatsvinden. Buiten. Een buitenactiviteit zou geen buitenactiviteit zijn zonder regen. Toen ik erachter kwam dat ik me enigszins verslapen had en naar buiten keek regende het dan ook alsof er een bosbrand geblust moest worden. Eenmaal nat aangekomen op de afgesproken plaats was niet iedereen aanwezig dus werd ons verzocht onze kamergenoten even uit hun bed te halen. Dit gebeurde overigens nog steeds in de regen. Al snel werden we met ze allen in een keukentje gepropt waarna de groep werd opgesplitst. Hierna volgde een paar vragen over je verzekering en of er nog vragen waren over de gebouwen. Wij hadden er wel een, aangezien wij niet wisten waar het vuilnis gedumpt moest worden en wij dus al een redelijke vuilnisbelt in onze eigen kamer hadden gecreëerd.

Uiteindelijk was het de drijfnatte bergetappe niet echt waard en hebben we ons maar teruggetrokken op onze kamer. Het weer was namelijk opvallend onwisselvallig met de aanhoudende regen.

De dag erna stond een feest gepland georganiseerd door een paar locals, wat op de sociale media ongeveer elke dag werd bestempeld als het feest van het jaar. Door de organisatoren. Op de dag hebben wij nog even een paar andere plaatsen bezocht die op dezelfde treinroute liggen; Tumba en Huddingen. Allebei redelijk rustige plaatsjes die ideaal zijn om met het openbaar vervoer boodschappen te doen.

Het is in Zweden redelijk vanzelfsprekend dat als je naar feesten gaat die niet in een horecagelegenheid zijn, je je eigen alcohol meeneemt. Ik ga er vanuit dat dat komt door de hoge prijs van alcohol. Op zich een prima systeem. Als iedereen dus zijn eigen alcohol meeneemt.

Om 21:00 zou het feest beginnen dus om 21:45 hebben wij de bus die kant op genomen. In onze bus zat een hele groep die daarheen moest dus we hoefden niet te zoeken. Dachten we. Toen we uitstapten ging de groep vastberaden naar rechts om na 20 meter erachter te komen dat degene die voorop liepen geen idee hadden waar het was. En met hen nog 25 mensen. Uiteindelijk besloot iemand een kant op te lopen om vervolgens 500 meter verder met ze allen in iemands voortuin te belanden. Verward werd de organisatie uiteindelijk maar opgebeld waardoor we het na nog een keer verkeerd te lopen uiteindelijk vonden.

Waar het in Zweden een doodszonde is te laat te komen, waren wij een uur te laat. En de eerste die aanwezig waren. Elk half uur kwam er een bus aan dus al redelijk snel begon de soort opslagruimte, onder een flatgebouw wat midden in een woongebied stond, al vol te lopen. Om vervolgens weer vrij snel leeg te lopen want het was er stikheet. Al met al was het zeker een geslaagd feestje, mede omdat we redelijk wat Nederlands bier hadden meegenomen. Vereerd met een bezoekje door de Zweedse politie ging het feestje nog even door en ben ik rond 3 uur maar een op huis aan gegaan. Wat fijner klinkt dan het is want dat was een stevige 30 à 40 minuten bergbeklimmen. Wel goed voor de kater de volgende morgen.

Overigens zit in Flemingsberg naast het station een grote gevangenis, rechtbank en politiebureau en is dit een belangrijk centrum voor het rechtssysteem van het zuidelijke deel van Stockholm. Verder ben ik erachter wat die grote betonnen toren in het  bos daar doet. Dat is een watertoren.

Zondag rustdag. We waren de avond ervoor ontvoerd door Heineken dus dat was nodig.

Maandag was de laatste dag voor de colleges begonnen en dat werd gevierd met een zomerse dag zoals je die in Nederland alleen ziet als je met je neus in de boeken zit. Op de uni kwam ik erachter dat er nog wat papierwerk geregeld moest worden voor Nederland en de EU, dus daar ben ik nog mee bezig. Toen ik nog even een tijdje van het zonnetje heb staan genieten en uiteindelijk me rust ruw werd verstoord door een wesp die wel erg graag me oor in wilde was het tijd voor de lunch. En aangezien het lekker weer was werd er weer gevoetbald op ons eigen knollenveldje. De nationaliteiten dropen langzaam binnen om hun kunsten weer te vertonen. Wat nog redelijk lastig is op een veldje met zulk glad gras en enorme gaten. Waar de poging om te voetballen op zondag meer weg had van een aflevering “Glij ‘m erin” door een plotselinge stortbui, draaide deze pot uit in een 3 uur lange sessie van “Zweten in Zweden”. ’s Avonds heb ik besloten de tot nu toe verstuurde mails op deze blog te zetten en hier het schrijven voort te zetten. Vandaar dat ik volgens deze site gister wel zeer veel mee heb gemaakt.

Vandaag was het dan eindelijk zover. College. Niet helemaal naar mijn traditie had ik er nog best zin in ook. Op tijd kwamen we aan bij ons lokaal voor “International Marketing Strategy”, waar een deel van de exchange students die we al kennen van Björnkulla ons al op stonden te wachten. Er zitten geen Zweden in dit vak wat op zich wel jammer is, om meerdere redenen. De lecture duurde 2 uur en was vooral een introductie over wat er ging gebeuren de komende tijd. De opzet is totaal niet wat ik gewend ben van thuis. Waar het in Nederland is “hier is het boek ik vertel er wel wat over en kruis in oktober even de juistje antwoorden aan.”, is het hier erg actief en gericht op eigen inbreng. Elke week zullen we een case moeten behandelen en presenteren, wat ik eigenlijk wel leuk vind.

Het college was verder erg interessant. Dat moest dus wel fout gaan. Een half uur voor tijd nam professor 2 het woord. Deze kwam overigens net binnen en zou best een vak “Chaos in Organisaties” kunnen geven. De groep was door de vorige docent opgedeeld in 12 groepjes (deze was inmiddels vertrokken).  Echter, Jan wilde 6 groepen. Totale verwarring alom. Een heuse taalbarrière zorgde ervoor dat de laatste rij in heftige discussie uitbarstte met Jan en beide zijdes elkaar totaal niet begrepen. Overigens had de rest van de zaal al vrij snel door dat ze allang hetzelfde zeiden. Uiteindelijk was het probleem bijna opgelost en had Jan de understatement van de dag "We're very close to chaos" nog niet uit zijn mond, toen er een woeste Zweed zijn hoofd om de deurpost gooide. Dit was de docent van het volgende vak. Het was namelijk 12:56 en om 13:00 begon zijn college. Toen Jan om 12:57 nog steeds niet klaar was waren de rapen gaar. We werden verzocht even snel naar de gang te komen daar zouden we verdere instructies krijgen. Vijf minuten later hadden we een vrij lokaal bezet en kon alles toch nog geregeld worden.

Als avondeten zijn inmiddels de eerste Zweedse gehaktballetjes gesneuveld. In de Tomatsoppa, die eenmaal verwarmd nooit meer is afgekoeld naar een eetbare temperatuur. Maar het beviel wel goed.