Dinsdag hebben we dus weer een dagje info gehad. Het is meer een infoweek dan een introweek. Eerst moest er 's ochtendsvroeg even een foto gemaakt worden, ik ben dus benieuwd hoe slaperig ik daarop sta. Dat duurde letterlijk 2 minuten dus dat was een stevige 40 minuten wandelen voor niets. Maargoed, daarna is onze grote Zweedse vriend de monteur even onze koelkast komen maken. Blijkt dat er een foutje zit in alle keukens hier waardoor er nogal snel kortsluiting ontstaat met vocht. En met vocht bedoelde Sit dat als je van plan bent om de kraan open te draaien de stoppen er al uitslaan. Niet bijzonder handig, afwassen gebeurt nu in de badkamer.
Toen de koelkast eenmaal gemaakt was bleef Sit overigens nog even 20 minuten tegen ons praten over dat er allerlei gebouwen waren op het terrein en dat het erg heuvelachtig is hier. Vooral een bepaald wit gebouw werd uitgebreid onbegrijpelijk besproken. Wij weten nog steeds niet helemaal waar dat gesprek op sloeg maar het was enorm gezellig.
In de middag kregen we op de uni nog wat voorlichting over praktische zaken zoals het schoolsysteem wat wel nuttig was. Bijvoorbeeld het beoordelingssysteem is redelijk anders in Zweden. Het is een beetje vergelijkbaar met wat wij op de basisschool hebben als matig, voldoende, ruim voldoende, goed. Dit zorgde overigens voor paniek onder de Amerikanen want die moesten per se een A t/m G zien. Op de terugweg kwamen wij langs het voetbalveldje wat ongeveer voor onze deur ligt en daar stonden een paar jongens te voetballen. Wij hebben ons dus even omgekleed en zijn mee gaan doen. Ook de plaatselijke Mannschaft had dit plan opgevat en voor we het wisten stonden we met een kleine 16 man Duitsland (en een dynamisch nederlands duo)- De rest van de wereld te spelen. Het mag duidelijk zijn dat wij in de laatste minuten hebben gewonnen.
Het was eigenlijk de bedoeling dat we die avond nog even wat zouden gaan drinken met een paar van die jongens maar we waren zo uitgeput van het voetbal dat daar niks meer van gekomen is
Op woensdagmorgen kregen wij een bibliotheektour. Nou twijfelde ik al of dit nou echt de tour was voor mij om naartoe te gaan, maar het restaurant zit in hetzelfde gebouw dus ik ben toch maar even gegaan. We werden ontvangen in een soort klein bioscoopzaaltje, waar ze elke donderdag een redelijk nieuwe film draaien. Deze films werden overigens de dag ervoor even gepromoot door twee jongens die op ze zachts gezegd nogal nerveus waren. De een heeft 4x bijna zijn microfoon laten vallen en de ander zei elke keer als hij de beurt kreeg "I don't really know what to say". De presentatie werd vrij snel afgebroken.
Nadat we hier dus een korte introductie kregen over de bieb en hoe je boeken moest lenen etcetera kregen wij een rondleiding. Deze werd gegeven door Eva. En Eva is denk ik de enige Zweedse die geen Engels kan. Bovendien was ook Eva redelijk nerveus, de Zweden schieten wel enigszins te kort in presentatieskills. De rondleiding heeft ongeveer 20 minuten geduurd en na 10 minuten zei Eva maar dat ze maar niet zo veel zei, omdat ze het liever stil houdt in de bibliotheek. Vrij doorzichtige smoes. Zeker gezien de gevel verbouwd wordt en we toen al 5 minuten door een oorverdovend boorgeluid aan het wandelen waren. Maargoed alles wees zichzelf wel, Eva liet nog even zien hoe je nou een boek scande wat natuurlijk fout ging, maar zo ingewikkeld was het gelukkig niet. Na 20 minuten was ook deze ontzettend ongemakkelijke presentatie voorbij.
Onder het mom "veel erger zal het toch niet worden" zijn we die middag toch maar even naar de seminar cultureshock gegaan. Want in shock was ik na Eva en Sit. Dit bleek echt een heel erg leuke lezing te zijn van een Australiër die zo een beetje in elk land van de wereld gewoond heeft. Zijn wereldkennis werd op een gegeven moment zo belachelijk dat we ons begonnen af te vragen of ie niet gewoon uit Lapland kwam en normaal een rood pak aan heeft met een grote witte baard.
Deze lezing duurde ongeveer van 1 tot 5 maar zo voelde het absoluut niet, doordat die man heel erg leuk kon vertellen. Toen we daar eenmaal klaar waren bleken we niet echt tijd meer te hebben om nog naar huis te gaan om wat te eten, want om 5 uur begon de "mingleparty". Gewoon een borrel. Ik ben toen wel nog even naar een soort studentenbalie gegaan wat ze hier "Kompassen" noemen. Daar heb ik me even aangemeld voor een cursusje Zweeds, voor het geval ik nog een boek moest lenen bij Eva. Ik heb redelijke gaten in me rooster dus dat leek me wel een goed plan. Een meisje voor me had trouwens hetzelfde plan maar die kreeg te horen dat ze beter een cursusje Engels kon gaan doen.
Hierna was dus de borrel wat erg gezellig was. Heel Azië bleef aan 1 tafel zitten maar voor de rest werden de groepen wel een stuk gemixter, wat denk ik een beetje de opzet was van dat avondje.
Vandaag dan om een uurtje of 10 gingen we met de bus naar Stockholm. Wat een erg mooie stad is. Ze hebben echt gigantische gebouwen staan en oude gebouwen. Ik heb genoeg foto's kunnen maken alleen heb ik niks om me fotocamera aan me laptop te verbinden. In de bus hadden we een vrouwtje die overigens ook Eva heette die veel over de stad vertelde. Dit begon heel interessant over de geschiedenis met Vikingen enzo tot we bij iets Olympisch kwamen want toen heeft die vrouw alleen nog maar gepraat over dat ze bijna goud hadden gewonnen in Londen. Ze had nog wel een erg leuk feitje dat de naam Stockholm eigenlijk eilandje met stokken betekent. Dit omdat de oude stad gesticht was om een eilandje waar palen omheen waren gezet.
Maargoed om 12 uur werden we in Gamla Stan uit de bus gegooid en mochten we ons gang gaan. Daar hebben we wat gegeten in een hofje. Het was redelijk goed betaalbaar en de Goulashsoep was erg goed te eten.
Hierna bleven we over met een groepje van 2 nederlanders een italiaan en een amerikaan. De Italiaan had het vrij snel gezien en ging terug naar huis maar de Amerikaan bleek een ware gids te zijn. Dus met onze Amerikaanse vriend zijn we bijna heel Stockholm doorgewandeld en in plaats van casettebandjes met uitleg over wat je zag hadden wij onze Amerikaanse Stockholm-kenner, die er overigens ook pas een paar weken was. Enorm handig en ook nog erg interessant. Ik ben zeker nog van plan om vaak naar het oude en drukke deel van Stockholm te gaan het is echt een leuke stad, en ik heb nog lang niet alles gezien. Wat wel opvalt is dat letterlijk iedereen daar aan het joggen is. Zelfs met kinderwagens. Oh, en we hebben ook het meest knullige verhaal ooit gehoord over een oud oorlogsschip wat gigantisch schijnt te zijn en toen het te water werd gelaten stonden er duizenden mensen te juichen, er kwam een zucht wind, de boot kantelde, er kwam nog een zucht wind, de boot kapseisde en zonk om daar 300 jaar te liggen. Dit staat inmiddels opgesteld in een museum waar wij nog heen willen.
Maargoed na onze tour hebben we de trein terug naar Flemingsberg gepakt. Wat leuk is in het openbaar vervoer is dat de lokale bevolking, als ze instappen in een bus of trein zij zich er totaal niet van bewust zijn dat dat ding ook gaat rijden. Op het moment dat ie gaat rijden dondert iedereen bijna om. Maar de rit van Centraal Station naar hier is ongeveer 20 minuten dus dat is echt prima te doen. Zoals eerder gemeld is het gebruik ervan erg goed geregeld en er zijn een soort regionale treinlijnen die erg snel de stad uit zijn. Vergelijkbaar, ik doe er met de tram thuis langer over om in de binnenstad te komen dan hier met de trein in Flemingsberg. Ik had dan ook bijna mijn halte gemist.
Hej da!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten