Zweedse Nieuwsbrief #12

Terwijl ik dit typ zijn we inmiddels al twee maanden onderweg en vallen de eerste sneeuwvlokken. Niet dat je dat normaal zou merken, maar aangezien alle zuiderlingen op het moment buiten lopen te krijsen dat het sneeuwt is het moeilijk te missen. Met het vooruitzicht van nog verder dalende temperaturen wordt het misschien toch eens tijd de winterjas tevoorschijn te halen. Het voordeel is dat waar de voorgaande weken drab was nu een bevroren begaanbaar pad ligt. Nadeel is dat waar voorheen een pad lag nu een potentiële ijsbaan zich vormt. Maar goed deze nieuwsbrief is iets later dan normaal en dat had een reden. Ik ben namelijk met een groepje medestudenten maar eens de andere kant van de Oostzee gaan bekijken. De reis ging naar Riga. En wel per boot.

Nou staat Riga niet bepaald bekend als het Parijs van de regio en dat was eigenlijk ook niet de echte reden van dit tripje. Op de boot is alcohol namelijk aanzienlijk goedkoper en deze reisjes worden dan ook gebruikt om voor een paar maanden alcohol in te slaan. Gezien onze routines was dit geen slecht idee voor ons. Er staan meer tripjes gepland want het is echt verschrikkelijk goedkoop. Zo goedkoop dat je toch even kijkt waar de reddingssloepen hangen.

De boot vertrok om 17:00 vanuit de haven van Stockholm en we kunnen wel zeggen dat dat niet het meest mooie deel is wat ik gezien heb. Het is dan ook een haven. Wat wel erg mooi was om langs Stockholm weg te varen en zo de rotsen met de herfstachtige kleuren voorbij te zien schuiven. Ook al was de wind natuurlijk bitterkoud. Toen we die kou wel gehad hadden gingen we maar eens het schip onderzoeken aangezien het toch redelijk groot was. Zo rondlopend kon ik me niet van de indruk onttrekken dat ik in een wegrestaurant liep. Het aantal types vrachtwagenchauffeur met een gezicht op onweer was namelijk aanzienlijk.

Nadeel van de goedkope alcohol is dan wel weer dat deze figuren ’s avonds dus stomdronken zijn. Eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat er nooit een over boord gesprongen is. Toen we ’s avonds laat nog even in een wifi zone gingen zitten hoorden we een eindje verderop de karaokebar kraaien. We besloten iets dichterbij te gaan zitten en zagen tot onze stomme verbazing een paar van onze medestudenten in de karaokebar zingen. Al snel zaten we er naast en stonden we, na een dronken viking en de klassieke doch redelijk tegenvallende “ik-steel-de-show-in-de-karaokebar”mevrouw, Angels van Robbie Williams te schreeuwen.

De volgende ochtend werden we gewekt door een speaker die in ongeveer 28 talen wilde vertellen dat we bijna in Riga waren. Verwelkomt door een nog afzichtelijkere haven liepen we maar achter de enige voorbereide persoon in onze groep aan. De eerste indruk was nou niet bepaald indrukwekkend te noemen. Het leek of er sinds de val van de muur weinig veranderd was en eigenlijk ben ik ook wel zeker dat dat zo is aan de bladerende verf te zien. Al snel werd de stad mooier bij een park en ambassades en later ook een gigantische kerk. Toch kon ik niet enige verbazing onderdrukken dat dit een EU-lidstaat is. Na een bezoekje aan de mac werd het vanzelfsprekend een stuk beter. Het centrum is best leuk met leuke tentjes waar je een bakje koffie kan drinken. Verder zijn er vooral drie grote winkelcentra wat eigenlijk ook meteen de modernste gebouwen in de stad zijn.

Na een uur of vier hadden we de stad eigenlijk wel gezien en gingen we langs de rivier terug naar de boot die twee uur later weer zou vertrekken naar “huis”. Er zijn wel een hoop musea, ook over onderwerpen waar je spontaan van gaat lachen, maar daar hebben we in Amsterdam ook wel een handje van. We hadden alleen te weinig tijd om zulke dingen te bezoeken. Bijzonder om te zien was dat aan de overkant een paar gigantische hypermoderne kantoorgebouwen stonden onder andere van Swedbank. Ik denk dat ik op weinig plekken ben geweest waar het verschil tussen arm en rijk zo schrijnend was als je eens goed om je heen keek.

Niet veel later lieten we Riga weer achter ons. Het was misschien niet de mooiste stad maar toch wel mooi om gezien te hebben. De avond werd weer gevierd met een karaokebezoekje, maar dit keer hadden we de hele groep opgetrommeld. De mensen die de dag ervoor er waren, waren er ook dit keer weer alleen nu nog meer dronken. Behalve heel wat slechte optredens bleken we ook een echte zangeres in ons midden te hebben. Na dit avontuur gingen we nog even door naar de “disco” die er boven zat en toen we de nodige airhockey partijtjes hadden afgewerkt was het toch maar slim om te gaan slapen aangezien we de volgende dag onze buit naar huis moesten slepen.

Met de gedachte dat ik net in me bed lag, werden we alweer gewekt door de meertalige aankomstomroeper. En dus begon de reis terug naar huis die met het openbaar vervoer ongeveer een uur zou duren. Amper van de boot af begaf de onderkant van ons steekkarretje het, wat met 30 liter bier erop toch wel zorgwekkend was. Na heel wat angstige momenten waren we terug in Björnkulla met onze buit nog in tact om maar meteen door te gaan naar een college.

Alsof we het wisten was er woensdagavond voor de exchange studenten een uitje naar een karaokebar in Stockholm. Vol van enig vertrouwen door onze training gedurende de bootreis ging ik daar dan ook vol goede moed naar toe. Ik zou ook wel wat zingen. Eenmaal binnen bleek ik niet in een karaokebar te staan maar op de set van Xfactor. Ik heb nog nooit zoveel mensen in een karaokebar gehoord die ook echt goed konden zingen. De moed zakte iedereen dan ook al snel in de schoenen en uiteindelijk zijn er niet heel veel mensen het podium op geklommen van ons. Dat leek mij ook maar het beste.

Karaoke, met de training achter ons konden we dat ook wel in stockholm proberen maar dat bleek een talentenshow.