Ho Ho Hoooo. De zin is ineens zoveel logischer als je
bedenkt dat de Kerstman uit Lapland komt. Ik slaak ongeveer dezelfde zin wel is
uit als ik mezelf al glibberend naar de bushalte vloek. Maar de vliegende
rendieren zijn al weer op hun weg terug langsgekomen en de wereld bestaat nog
steeds. Hoewel op vorige vrijdag het toch even leek of de hemel naar beneden
kwam toen hier ineens het sneeuw van de daken werd geruimd. Want dat schijnt
gevaarlijk te zijn als het valt. Ze hebben wel vijf mensen geraakt maar goed.
Wie denkt dat kerst twee dagen duurt heeft het mis in Zweden. Zo een beetje de
hele week staat hier in het teken van kerst. Nou kan ik geen Zweedse tv zien,
maar ik heb zo een gevoel dat je daar wordt doodgegooid met kerstreclames en
films. Niet dat dat heel anders is dan bij ons maar toch net iets intenser.
Gelukkig heb ik toch even alle kerstliedjes misgelopen. Alhoewel “Driving home
for christmas” toch wel een gemiste kans is dit jaar en Flappie er eigenlijk
wel bij hoort.
Maar goed, kerst vier je met familie en dus ben ik vorige
week donderdag maar even lid geworden van de IKEA Family. Om op dezelfde dag
naar de IKEA te gaan, waar ik maanden geleden tijdens sluitingstijd wist te
verdwalen, om een heus Julbord bij te wonen. Iets wat we een tijdje geleden al
op de universiteit hadden gedaan maar het is goedkoop en voor kerst dus je moet
wat. Gezien de lage prijs verwachtten wij nogal een oploop en waren we om een
uurtje of vier present. Daar bleek de opkomst wel mee te vallen en werd het kerstdiner
een kerstonbijt. Om vier uur? Ja, om vier uur. Of het door de donkerte of door
de avondlijke bezigheden komt weet ik niet, maar inmiddels heeft een aardig
aantal mensen hier een bioritme wat gelijk loopt met mensen op een continent
verder. Al die “All you can eat” dingen helpen daar niet echt bij aangezien je
er meestal aardig moe van wordt.
Maar zoals eerder vermeld is het traditionele kerstdiner erg
anders dan het onze maar wel lekker. De belangrijkste dingen lijken haring,
zalm, gehaktballetjes, worstjes, rode bieten, allerlei dingen met aardappelen
en een bepaalde taart die ik nog steeds niet thuis kan brengen. Iets wat wij
ook wel zelf konden. En dus was het maandag tijd om samen te komen met de
overgebleven studenten om een eigen Julbord te organiseren. Dit gebeurt op de
24ste, want dat is de dag waarop kerst hier gevierd wordt. Net als
in Duitsland en gezien het hoge aantal Duitsers hier was er geen ontkomen aan. Al met al was het enigszins onverwacht erg goed gelukt. En dus was het ver van
huis toch een gezellige kerst met een keuken voorzien van kerstboom die we een
paar dagen eerder eigenhandig tien meter van de deur uit de bevroren grond
hadden getrokken. Het is hier overigens traditie om op de 24ste met het gezin naar Donald Duck te kijken. Een traditie die stamt uit de tijd dat de tv kwam en dat schijnbaar een beetje het enige moment was waarop er een tekenfilm te zien was.
Dezelfde avond werd iets gestart waar van te voren vele
grappen over zijn gemaakt. Voordat ik weg ging heb ik al een paar keer geroepen
dat ik een iglo zou gaan bouwen en daar werd hartelijk om gelachen. Eerlijk
gezegd was ik ook nooit serieus. Maar Operatie Eskimo werd gestart op een
feestdag met redelijk wat drankjes achter de kiezen. Wat misschien verklaart
dat we er überhaupt aan begonnen zijn in -5. Overigens is dè drank met kerst “Glügg”.
Wat een soort kruidige Glühwein is. Erg lekker als het heet is maar werkelijk
niet binnen te houden zodra het afkoelt. Snel drinken dus. In ieder geval werd
de poging tot een iglo bouwen na een uurtje of vier, midden in de nacht, met
bevroren handschoenen en voeten gestaakt.
Op Eerste Kerstdag werd het een eigengemaakt kerstmaaltje, maar op de Nederlandse Tweede Kerstdag werd hier Nederlandse
kerst gevierd. Wat behalve Skyradio kerst via internet, eigenlijk niet echt
Nederlands was met chilli en Duitse curryworst, maar oké. Lekker was het wel. En
na wat meer kerstachtige vloeibaarheden werd het enthousiasme om ons project af
te maken toch wat hoger. Niet veel later werden de bakken om de blokken sneeuw
in samen te persen weer uit de kast gehaald en stonden we weer in de sneeuw.
Sneeuw die nu nattig en ijzig was aangezien het op de dag gedooid had. Wat nu
overigens straten in ijsbanen heeft veranderd. Erg fijn. Drie uur en wat
sneeuwballen gevechten tussendoor later stond ie. Onze eigen Björnkulla iglo.
We konden het zelf niet geloven. Er passen tien mensen in en het is geen
fabeltje dat het binnen aangenamer is dan buiten. Hoe eskimo’s het ding in
twintig minuten maken is ons wel een raadsel.
Gister zijn we maar eens naar de bioscoop gegaan. Nou is dat
meestal niet een al te culturele aangelegenheid, alhoewel menig filmfanaat me voor
die uitspraak zal haten. Toch bleek dat nu wel iets anders te liggen. Ik weet
niet zeker of alle bioscopen zijn zoals deze, maar het had er veel van weg dat
ik in het Tuschinski van Stockholm was beland. Het bleek een ouderwetse
bioscoop wat meer weg had van een theater inclusief rood doek balkons en een
babbeltje vooraf. Waar wij natuurlijk niets van begrepen maar het meisje kreeg
applaus dus het zal wel positief geweest zijn.
Het nieuwe jaar staat voor de deur. En daarmee is vandaag,
net zoals in Nederland, hier de verkoop van vuurwerk gestart. Wat, net zoals in
Nederland, betekent dat mensen het beginnen af te steken zodra het donker is.
Wat, niet zoals in Nederland, zo een beetje de hele dag is. Nou ben ik niet al
te lang geleden wel eens naar Parijs gereden om het vuurwerk te bekijken met
Nieuwjaar toen bleek dat dat sinds dit jaar was afgeschaft, maar dit jaar gaan
we het gewoon weer proberen in Stockholm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten