donderdag 13 december 2012

Zweedse Nieuwsbrief #18

Koud. We gaan door waar we gebleven waren. De sneeuw ligt er alsof het nooit anders geweest is, wordt inmiddels letterlijk met vrachtwagens afgevoerd en al meer dan twee weken is de temperatuur niet boven het vriespunt geweest. De zwoele Zweedse nachten kennen temperaturen tussen de -2 en -15, waar de inmiddels aanzienlijke ijspegels hier en daar getuige van zijn. Tot zover het weerbericht. Waarom de Zweden zo een ongelooflijke hekel aan de winter hebben is me toch  een raadsel. De paden en wegen zijn namelijk prima begaanbaar. Zelfs voor onze rollator afhankelijke medemens. Het is dus vooral mooi om even te stoppen en om je heen te kijken om de natuur in het wit te zien. Totdat er weer een chagrijnige, haastige Zweed door het beeld ursäkta’t.

Het is wel wat minder als je net dat ene pad treft wat nogal bergafwaarts gaat en zo vaak bewandeld is, dat het een ijsbaan is. Het is dan maar een klein verschil of je de komende week bekend staat als de Rintje Ritsma van de berg of de Jos Verstappen die hopeloos crashte.

Inmiddels weet ik het zeker. De man had geen slechte dag. Nee, de nieuwe leraar is gewoon compleet gestoord. De man weet van voor niet waar z’n achterkant uithangt en behalve dat dat best grappig is, is het ook best frustrerend als je een vak probeert te volgen. De beste man kwam maandag rustig twintig minuten te laat, om vervolgens met tafels en stoelen te smijten omdat ze niet goed stonden. Niet geheel onder de indruk van 25 paar ogen die hem aankeken of ze water zagen branden. Gelukkig blijkt dit een probleem wat zichzelf verhelpt, aangezien de man vervroegd het stokje overgeeft aan de andere leraar. Weer een Jan. Ik dacht toch altijd dat dat een typisch Nederlandse naam was. Slechter kan het niet dus dat nieuws werd met gejuich ontvangen.

Vrijdagavond was het Zweedse diner. Niet helemaal zeker wetend wat dit zou betekenen, behalve gehaktballetjes, hadden we voor de zekerheid maar niet al te ver van te voren gegeten. Leuk detail is dat het een cocktailparty was. Dat blijkt hier heel normaal te zijn, wat apart is gezien de jurken die de dames moesten dragen bij -5. Daar had ik gelukkig geen last van. Het diner was, niet geheel onverwacht, typisch Zweeds eten, wat gewoonlijk wordt gegeten tijdens feestdagen als Kerst. Zo een beetje elk cliché lag wel op de ikea-tafel. Van knäckebröd tot gehaktballetjes. Na wat verplichte zang en een quiz die zo moeilijk was dat er negen winnaars zonder fouten waren, zijn we toch maar vertrokken aangezien het nou ook weer niet zo vol was. Wat wel traditioneel is bij evenementen van deze commissie. De PR afdeling is nog niet helemaal ingewerkt geloof ik.

De plaatselijke zigeuner met saxofoon heeft zich al een weekje in z’n Kerstman outfit gehesen en in drie van de vier vensterbanken verschijnen kandelaartjes met lampjes om de huizen te verlichten. Zo met de sneeuw die over de dakranden hangt lijkt het soms of je in een kerstkaart loopt. Om niet te beginnen over de kerstverlichting in Stockholm, die ik graag had gefotografeerd als ik een betere camera had. Ook in ons uitwisselingscultuurtje op onze berenberg, wat nu beter omgedoopt kan worden tot sneeuwberg, is kerst alvast begonnen. Veel mensen vertrekken dit weekend of volgende week voor de kerst of voor altijd en dus werd dit feest even dramatisch bestempeld als het laatste feest “met ze allen”. Er komt ineens een zeker liedje in me op wat niet ongepast had geweest. Iets met laat de limonade nu maar knallen. Maar goed, hoewel ongeorganiseerd bleek het toch goed georganiseerd. Iedereen was gevraagd wat te eten mee te nemen en per stom toeval bleek dit zo gedaan te zijn dat er voor iedereen een voor-, hoofd-, en nagerecht was. Niet iedereen verbaasde zich hierover aangezien het kerstdiner feilloos over ging in een keukenfeestje. Ook onze keuken hebben we even mooi in kerstsfeer gebracht met een lichtslingertje. Wat voor ons alleen zichtbaar is als we in de andere keuken zitten aangezien er sinds deze week een bewegingssensor is geïnstalleerd en je het normale licht niet uit kan doen. Je verzint het niet.

Aangezien we een redelijk ongeregeld zooitje zijn heeft de universiteit vandaag maar een bijeenkomst georganiseerd waar iedereen kreeg te horen wat er precies nog geregeld moet worden voor vertrek en hoe dat moet. Eenmaal aangekomen bij de presentatie, die schijnbaar niet voor ons bestemd was gezien de titel “december 2013”, bleek dit een kwartiertje in beslag te nemen. Had maar gewoon even gemaild mensen. Alhoewel er wel gratis broodjes na afloop te verkrijgen waren. En Nederlanders blijven we. Er werd bovendien nog even een kort reclame praatje gehouden over de masters die hier gegeven worden, omdat wij heel graag terug willen komen. Dat weet zij. Wij niet. Zij wel. Ook werden we even gewaarschuwd voor een kleine cultureshock als we terug komen in ons eigen land. Goh, waar heb ik dat nou eerder gehoord? Oh ja, toen ik hier aankwam. Schijnbaar is een cultureshock nodig. In ieder geval, ik waarschuw maar vast, want ik heb vernomen dat jullie me allemaal irritant gaan vinden, omdat ik het te veel over Zweden zal gaan hebben. Ik zal iedereen die wat wilt weten maar naar deze site verwijzen.


Ik weet hoe culturele informatie op prijs wordt gesteld en dus is het leuk om even te vertellen dat het vandaag Lucia is. Wat het nou echt inhoudt is me eerlijk nog steeds niet duidelijk en ik begin het gevoel te krijgen dat de meeste Zweden het je ook niet uit kunnen leggen. In ieder geval houdt het in dat er dames zijn in een witte nachtjapon die dan Lucia voor moeten stellen. Een beetje als een kerstengeltje. Ik heb me laten vertellen dat zij de eerste vrouw van Adam moet zijn geweest. Het doet een beetje aan als een soort generale repetitie voor Kerst.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten