Het is wel wat minder als je net dat ene pad treft wat nogal
bergafwaarts gaat en zo vaak bewandeld is, dat het een ijsbaan is. Het is dan
maar een klein verschil of je de komende week bekend staat als de Rintje Ritsma
van de berg of de Jos Verstappen die hopeloos crashte.
Inmiddels weet ik het zeker. De man had geen slechte dag.
Nee, de nieuwe leraar is gewoon compleet gestoord. De man weet van voor niet
waar z’n achterkant uithangt en behalve dat dat best grappig is, is het ook
best frustrerend als je een vak probeert te volgen. De beste man kwam maandag
rustig twintig minuten te laat, om vervolgens met tafels en stoelen te smijten
omdat ze niet goed stonden. Niet geheel onder de indruk van 25 paar ogen die
hem aankeken of ze water zagen branden. Gelukkig blijkt dit een probleem wat
zichzelf verhelpt, aangezien de man vervroegd het stokje overgeeft aan de
andere leraar. Weer een Jan. Ik dacht toch altijd dat dat een typisch
Nederlandse naam was. Slechter kan het niet dus dat nieuws werd met gejuich
ontvangen.
Vrijdagavond was het Zweedse diner. Niet helemaal zeker
wetend wat dit zou betekenen, behalve gehaktballetjes, hadden we voor de
zekerheid maar niet al te ver van te voren gegeten. Leuk detail is dat het een
cocktailparty was. Dat blijkt hier heel normaal te zijn, wat apart is gezien de
jurken die de dames moesten dragen bij -5. Daar had ik gelukkig geen last van.
Het diner was, niet geheel onverwacht, typisch Zweeds eten, wat gewoonlijk
wordt gegeten tijdens feestdagen als Kerst. Zo een beetje elk cliché lag wel op de ikea-tafel. Van knäckebröd tot gehaktballetjes. Na wat verplichte zang en een quiz die
zo moeilijk was dat er negen winnaars zonder fouten waren, zijn we toch maar
vertrokken aangezien het nou ook weer niet zo vol was. Wat wel traditioneel is
bij evenementen van deze commissie. De PR afdeling is nog niet helemaal
ingewerkt geloof ik.
De plaatselijke zigeuner met saxofoon heeft zich al een
weekje in z’n Kerstman outfit gehesen en in drie van de vier vensterbanken
verschijnen kandelaartjes met lampjes om de huizen te verlichten. Zo met de
sneeuw die over de dakranden hangt lijkt het soms of je in een kerstkaart loopt.
Om niet te beginnen over de kerstverlichting in Stockholm, die ik graag had
gefotografeerd als ik een betere camera had. Ook in ons uitwisselingscultuurtje
op onze berenberg, wat nu beter omgedoopt kan worden tot sneeuwberg, is kerst
alvast begonnen. Veel mensen vertrekken dit weekend of volgende week voor de
kerst of voor altijd en dus werd dit feest even dramatisch bestempeld als het
laatste feest “met ze allen”. Er komt ineens een zeker liedje in me op wat niet
ongepast had geweest. Iets met laat de limonade nu maar knallen. Maar goed,
hoewel ongeorganiseerd bleek het toch goed georganiseerd. Iedereen was gevraagd
wat te eten mee te nemen en per stom toeval bleek dit zo gedaan te zijn dat er
voor iedereen een voor-, hoofd-, en nagerecht was. Niet iedereen verbaasde zich
hierover aangezien het kerstdiner feilloos over ging in een keukenfeestje. Ook
onze keuken hebben we even mooi in kerstsfeer gebracht met een lichtslingertje.
Wat voor ons alleen zichtbaar is als we in de andere keuken zitten aangezien er
sinds deze week een bewegingssensor is geïnstalleerd en je het normale licht
niet uit kan doen. Je verzint het niet.
Aangezien we een redelijk ongeregeld zooitje zijn heeft de
universiteit vandaag maar een bijeenkomst georganiseerd waar iedereen kreeg te
horen wat er precies nog geregeld moet worden voor vertrek en hoe dat moet. Eenmaal
aangekomen bij de presentatie, die schijnbaar niet voor ons bestemd was gezien
de titel “december 2013”, bleek dit een kwartiertje in beslag te nemen. Had
maar gewoon even gemaild mensen. Alhoewel er wel gratis broodjes na afloop te verkrijgen
waren. En Nederlanders blijven we. Er werd bovendien nog even een kort reclame
praatje gehouden over de masters die hier gegeven worden, omdat wij heel graag
terug willen komen. Dat weet zij. Wij niet. Zij wel. Ook werden we even
gewaarschuwd voor een kleine cultureshock als we terug komen in ons eigen land.
Goh, waar heb ik dat nou eerder gehoord? Oh ja, toen ik hier aankwam.
Schijnbaar is een cultureshock nodig. In ieder geval, ik waarschuw maar vast,
want ik heb vernomen dat jullie me allemaal irritant gaan vinden, omdat ik het
te veel over Zweden zal gaan hebben. Ik zal iedereen die wat wilt weten maar naar
deze site verwijzen.
Ik weet hoe culturele informatie op prijs wordt gesteld en
dus is het leuk om even te vertellen dat het vandaag Lucia is. Wat het nou echt
inhoudt is me eerlijk nog steeds niet duidelijk en ik begin het gevoel te
krijgen dat de meeste Zweden het je ook niet uit kunnen leggen. In ieder geval
houdt het in dat er dames zijn in een witte nachtjapon die dan Lucia voor
moeten stellen. Een beetje als een kerstengeltje. Ik heb me laten vertellen dat
zij de eerste vrouw van Adam moet zijn geweest. Het doet een beetje aan als een
soort generale repetitie voor Kerst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten