De dinsdag begon met een HRM gastcollege van een dame die
verdacht veel weg had van mevrouwtje theelepel. Een fijne sessie van een krappe
zeven uur waarin ik meer heb geleerd dan de laatste twee maanden in totaal. De
aanhouder wint en schijnbaar ben ik dat. We hebben namelijk eindelijk een soort
van normaal brood gevonden in de vorm van een soort pitabroodjes. Prima te
gebruiken als boterhammen dus de hagelslag kan weer worden gebruikt. Buiten dat
is onze keuken eindelijk grondig schoongemaakt en nu nog steeds schoon dus we
kunnen die ook eindelijk gebruiken in plaats van in onze kamer te koken. Na twee
dagen van huiswerk was het tijd om weer een boot naar de volgende tijdszone te
nemen. Dit keer ging de reis naar Helsinki.
Eenmaal aangekomen begreep ik de negativiteit over deze stad
niet helemaal omdat zelfs de haven er eigenlijk best mooi uitzag. Ik verwachtte
dan ook dat de drie kerken die in zicht waren de gehele stad waren en daarna de
toendra begon maar niets was minder waar. Waar ik zo vaak gehoord heb dat
Helsinki zo klein is, heb ik een halve marathon gewandeld. Na even goedkoop
ontbeten te hebben in de kantine van de plaatselijke universiteit begon de
wandeling pas echt. Veel meer dan gebouwen bekijken hebben we eigenlijk niet
gedaan maar het was redelijk mooi om te zien. Al snel viel op dat de meeste
straatnamen en andere woorden die je op straat tegenkwam zoals bestemmingen van
trams niet alleen in het Fins maar ook in het Zweeds waren geschreven. Gelukkig
maar, want Fins is echt voor geen meter te begrijpen. Met de woordlengtes die ze hebben moet galgje een redelijk langdradig spel zijn. Ik begon me bijna af te
vragen of ze het zelf wel begrijpen en daarom maar de Zweedse vertaling er
steeds onder zetten.
De Finnen blijken een opportunistisch volkje. Waar mijn
reisgenoot even stond te wachten op zijn bestelling voor een gesloten kassa
stonden er binnen de minuut acht mensen in de rij achter hem. De verwarring
toen ze niet geholpen werden was redelijk vermakelijk. We waren aan het eind
van de dag en na een kopje thee waren we op zoek gegaan naar een supermarkt
aangezien eten op de boot redelijk prijzig was. Supermarkten in Helsinki zijn
niet makkelijk te vinden hebben we ondervonden. Na letterlijk drie kwartier te
hebben rondgelopen in die stad hadden we er nog steeds geen gevonden. Na even
navragen bleek er een supermarkt in een winkelcentrum onder de grond te zitten.
Waar we vlak voor stonden. Tjah. Deze speurtocht had ons wel wat tijd gekost en
dus werd het haasten om onze boot te halen. Gelukkig haalden we hem met nog een
half uurtje speling.
De boot waar we op zaten was redelijk enorm te noemen. Wie
denkt dat het woord “cruise” overdreven is blijkt het mis te hebben. Er waren
een restaurants, een zwembad, casino, theater (waar ’s avonds een Finse
travoshow aan de gang was) en natuurlijk de winkels met bergen chocola en
alcohol. Waar je om de een of andere reden geen foto’s mag maken van Hannah.
Wij zaten trouwens op de tweede verdieping. Onder het autodek. Wat de lage
prijs dan wel weer verklaarde, hoewel de cabines alsnog prima waren afgezien
van wat dronken Finse heren die bijna door de muur kwamen.
Op de dag dat we terugkwamen uit Helsinki kwam de Sint niet
alleen in Nederland in het land maar ook hier in Stockholm was de intocht. Dit
is geen grap. Helaas konden we het niet meemaken maar De schoen wordt gezet!
Veel meer dan stof komt er helaas niet in. Wel was mijn verjaardag gister en
dat was ik eerlijk gezegd een beetje vergeten. Na een aantal vragen of ik het
ging vieren hebben we last-minute toch maar besloten om weer eens een keuken in
beslag te nemen en de mensen waarmee ik hier omga uit te nodigen om een drankje
te doen. Dat werden wat meer drankjes en een geslaagd feest waar toch nog vrij
veel mensen op af kwamen. Tegen het ochtendgloren gingen we maar eens naar bed
om niet veel later nog redelijk onder invloed richting de universiteit te
wandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten