Zweedse Nieuwsbrief #15

De dinsdag begon met een HRM gastcollege van een dame die verdacht veel weg had van mevrouwtje theelepel. Een fijne sessie van een krappe zeven uur waarin ik meer heb geleerd dan de laatste twee maanden in totaal. De aanhouder wint en schijnbaar ben ik dat. We hebben namelijk eindelijk een soort van normaal brood gevonden in de vorm van een soort pitabroodjes. Prima te gebruiken als boterhammen dus de hagelslag kan weer worden gebruikt. Buiten dat is onze keuken eindelijk grondig schoongemaakt en nu nog steeds schoon dus we kunnen die ook eindelijk gebruiken in plaats van in onze kamer te koken. Na twee dagen van huiswerk was het tijd om weer een boot naar de volgende tijdszone te nemen. Dit keer ging de reis naar Helsinki.

Eenmaal aangekomen begreep ik de negativiteit over deze stad niet helemaal omdat zelfs de haven er eigenlijk best mooi uitzag. Ik verwachtte dan ook dat de drie kerken die in zicht waren de gehele stad waren en daarna de toendra begon maar niets was minder waar. Waar ik zo vaak gehoord heb dat Helsinki zo klein is, heb ik een halve marathon gewandeld. Na even goedkoop ontbeten te hebben in de kantine van de plaatselijke universiteit begon de wandeling pas echt. Veel meer dan gebouwen bekijken hebben we eigenlijk niet gedaan maar het was redelijk mooi om te zien. Al snel viel op dat de meeste straatnamen en andere woorden die je op straat tegenkwam zoals bestemmingen van trams niet alleen in het Fins maar ook in het Zweeds waren geschreven. Gelukkig maar, want Fins is echt voor geen meter te begrijpen. Met de woordlengtes die ze hebben moet galgje een redelijk langdradig spel zijn. Ik begon me bijna af te vragen of ze het zelf wel begrijpen en daarom maar de Zweedse vertaling er steeds onder zetten.

De Finnen blijken een opportunistisch volkje. Waar mijn reisgenoot even stond te wachten op zijn bestelling voor een gesloten kassa stonden er binnen de minuut acht mensen in de rij achter hem. De verwarring toen ze niet geholpen werden was redelijk vermakelijk. We waren aan het eind van de dag en na een kopje thee waren we op zoek gegaan naar een supermarkt aangezien eten op de boot redelijk prijzig was. Supermarkten in Helsinki zijn niet makkelijk te vinden hebben we ondervonden. Na letterlijk drie kwartier te hebben rondgelopen in die stad hadden we er nog steeds geen gevonden. Na even navragen bleek er een supermarkt in een winkelcentrum onder de grond te zitten. Waar we vlak voor stonden. Tjah. Deze speurtocht had ons wel wat tijd gekost en dus werd het haasten om onze boot te halen. Gelukkig haalden we hem met nog een half uurtje speling.

De boot waar we op zaten was redelijk enorm te noemen. Wie denkt dat het woord “cruise” overdreven is blijkt het mis te hebben. Er waren een restaurants, een zwembad, casino, theater (waar ’s avonds een Finse travoshow aan de gang was) en natuurlijk de winkels met bergen chocola en alcohol. Waar je om de een of andere reden geen foto’s mag maken van Hannah. Wij zaten trouwens op de tweede verdieping. Onder het autodek. Wat de lage prijs dan wel weer verklaarde, hoewel de cabines alsnog prima waren afgezien van wat dronken Finse heren die bijna door de muur kwamen.

Op de dag dat we terugkwamen uit Helsinki kwam de Sint niet alleen in Nederland in het land maar ook hier in Stockholm was de intocht. Dit is geen grap. Helaas konden we het niet meemaken maar De schoen wordt gezet! Veel meer dan stof komt er helaas niet in. Wel was mijn verjaardag gister en dat was ik eerlijk gezegd een beetje vergeten. Na een aantal vragen of ik het ging vieren hebben we last-minute toch maar besloten om weer eens een keuken in beslag te nemen en de mensen waarmee ik hier omga uit te nodigen om een drankje te doen. Dat werden wat meer drankjes en een geslaagd feest waar toch nog vrij veel mensen op af kwamen. Tegen het ochtendgloren gingen we maar eens naar bed om niet veel later nog redelijk onder invloed richting de universiteit te wandelen.

Er wordt druk gediscussieerd over plannen maken om naar Lapland te gaan onder het mom van nu we er toch zijn. Niet dat achterop een hondenslee staan nou een levensdoel van mij is maar je doet het niet zo snel op de grachten. Enige probleem is een beetje dat het daar ongeveer een uur licht is wanneer wij erheen willen en ik in me badkamer de ervaring van geen hand voor ogen zien ook wel kan meemaken. Maar natuurlijk heb je bijvoorbeeld het Noorderlicht. Enfin we moeten even uitzoeken of het de prijs waard is. Donderdag gaan we richting de grootste concurrent van Volendam. Polen. En dan niet de Noordpool maar het land. Niet alleen is het een mooie kans om er heen te gaan aangezien ik het anders niet zo snel zou doen, ook is de reis daarheen plus onkosten daar uiteindelijk goedkoper dan die dagen hier doorbrengen. Winwin. Klein minpuntje is dat ook dit vliegveld niet bepaald met het blote oog te zien is vanaf hier. Een aangezien we ’s ochtends vliegen zullen we de nachtbus moeten pakken om daar te komen. Ik kan niet wachten.