Nou vertelde ik vorige week nog leuk dat het de Zweedse
feestdag Lucia was. Later heb ik begrepen dat dit degene is die licht brengt.
Wat in een land waar het om half 4 al donker is geen overbodige luxe is. In
mijn eerste viering van dit leuke feest is de mythe maar meteen ontkracht. Om
een uurtje of acht viel namelijk in het complete bevolkte bergje, wat wij als
exchange studenten hebben bemachtigd, de elektriciteit uit. Nou is het overdag
al aardig donker in de gebouwen hier, laat staan ’s avonds zonder licht. We
zijn dan ook maar met ze allen naar buiten gegaan hebben wat bomen omgehaald en
een kampvuur gesticht om warm te blijven. We kwamen er overigens later achter
dat de verwarming het gewoon nog deed. Om een uurtje of een gingen de lichten
weer aan. Toen Lucia dus over was. Trek uw eigen conclusies.
Overigens is de stroom de volgende dagen continu uitgevallen
wat na een tijdje toch wel irritant begint te worden. Vooral zaterdagavond
gebeurde het regelmatig dat de stroom voor een paar seconden terugkwam. Wat een
paar mooie “Jaaaa.. oooh..”-momenten veroorzaakte. We kwamen er ook achter dat
in milieubewust Zweden ’s avonds de straatverlichting voor niets aanstaat. Door
het pak sneeuw wat buiten ligt en het licht wat dat met het wolkendek
weerkaatst, is het namelijk net zo licht als overdag als alle lampen uit zijn.
Hoewel ze dat dan niet in heel Stockholm moeten doen, want dan wordt er
natuurlijk niets meer weerkaatst.
Zelfs in dit kou bestendige land begint de temperatuur hier
en daar z’n tol te eisen. Zo staan liften steeds vaker stil en roltrappen staan
verdomde vaak uit. Of dit voorzorg is weet ik niet, maar irritant is het wel
als je een krappe 30 meter moet klimmen. Terwijl Nederland een referendum hield over het lot van een grote vis op een strand, kwam de temperatuur van het weekend na
een fikse sneeuwstorm, eindelijk een graad boven het vriespunt en er was weer
eens vloeibaar water te zien buiten. Daarmee kwam ook een eind aan de
stroomstoringen, wat ons tot de conclusie bracht dat het de kou/sneeuw was die
de oorzaak was. Maar geen nood, de dooi duurt niet lang genoeg om onze witte
zege en vloek te doen verdwijnen, want binnen een paar dagen is het weer -10. En
dus was het tijd om even uit de winterslaap te komen en weer eens wat te gaan
bezoeken. Het werd Sigtuna.
Verder was het wel een heel mooi stadje, zeker met de markt
en de sneeuw die op de traditionele huizen en straten lag, konden er een paar
mooie ansichtkaarten gemaakt worden. Het is een uurtje reizen vanaf Stockholm
en best een bezoekje waard. Toen we afweken van de markt kwamen we ineens aan een
gigantisch bevroren meer, waarvan we de ijskwaliteit maar even niet getest
hebben. Terwijl we ondertussen werden aangevallen door een stuk of 42 eenden,
was deze ijsvlakte toch wel een bijzonder gezicht. Je kon je zo voorstellen dat
ook in de zomer het daar goed uit te houden moet zijn. Dat hadden we even eerder moeten weten. Nu is het trouwens niet zo comfortabel daar al te lang te staan, want de ijzige wind laat je ogen tranen en je tranen direct bevriezen. Hoewel we veel
mochten proeven was een lunch toch geen overbodige luxe en dus liepen we een
tentje in wat verstopt was in een woonhuis. Wat me opviel, is dat bij bijna
alle etensgelegenheden wordt verzocht (geƫist) de kinderwagens buiten te laten.
Wat resulteert in een bevroren file net buiten de deur. De dagen zijn kort en dus was het niet lang na de lunch donker en gingen we maar huiswaarts.
Het is de week van vertrek. Deze hele week wordt onze
populatie zo een beetje gehalveerd en voor een deel is dat blijvend. Het merendeel
komt terug na kerst of nieuwjaar maar dat staat afscheidsfeestjes niet in de
weg. Bovendien, als we een wonderbaarlijk groot aantal panische doemdenkers
moeten geloven, zijn we er volgende week sowieso niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten